inrumpens
Latin
Etymology
Present participle of inrumpō.
Participle
inrumpēns m, f, n (genitive inrumpentis); third declension
- Alternative form of irrumpēns
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inrumpēns | inrumpēns | inrumpentēs | inrumpentia | |
Genitive | inrumpentis | inrumpentis | inrumpentium | inrumpentium | |
Dative | inrumpentī | inrumpentī | inrumpentibus | inrumpentibus | |
Accusative | inrumpentem | inrumpēns | inrumpentēs, inrumpentīs | inrumpentia | |
Ablative | inrumpente, inrumpentī1 | inrumpente, inrumpentī1 | inrumpentibus | inrumpentibus | |
Vocative | inrumpēns | inrumpēns | inrumpentēs | inrumpentia |
1When used purely as an adjective.