inrogo
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.ro.ɡoː/, [ˈɪn.rɔ.ɡoː]
Verb
inrogō (present infinitive inrogāre, perfect active inrogāvī, supine inrogātum); first conjugation
- Alternative form of irrogō
Inflection
Conjugation of inrogo (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inrogō | inrogās | inrogat | inrogāmus | inrogātis | inrogant |
imperfect | inrogābam | inrogābās | inrogābat | inrogābāmus | inrogābātis | inrogābant | |
future | inrogābō | inrogābis | inrogābit | inrogābimus | inrogābitis | inrogābunt | |
perfect | inrogāvī | inrogāvistī | inrogāvit | inrogāvimus | inrogāvistis | inrogāvērunt, inrogāvēre | |
pluperfect | inrogāveram | inrogāverās | inrogāverat | inrogāverāmus | inrogāverātis | inrogāverant | |
future perfect | inrogāverō | inrogāveris | inrogāverit | inrogāverimus | inrogāveritis | inrogāverint | |
passive | present | inrogor | inrogāris, inrogāre | inrogātur | inrogāmur | inrogāminī | inrogantur |
imperfect | inrogābar | inrogābāris, inrogābāre | inrogābātur | inrogābāmur | inrogābāminī | inrogābantur | |
future | inrogābor | inrogāberis, inrogābere | inrogābitur | inrogābimur | inrogābiminī | inrogābuntur | |
perfect | inrogātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | inrogātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | inrogātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inrogem | inrogēs | inroget | inrogēmus | inrogētis | inrogent |
imperfect | inrogārem | inrogārēs | inrogāret | inrogārēmus | inrogārētis | inrogārent | |
perfect | inrogāverim | inrogāverīs | inrogāverit | inrogāverimus | inrogāveritis | inrogāverint | |
pluperfect | inrogāvissem | inrogāvissēs | inrogāvisset | inrogāvissēmus | inrogāvissētis | inrogāvissent | |
passive | present | inroger | inrogēris, inrogēre | inrogētur | inrogēmur | inrogēminī | inrogentur |
imperfect | inrogārer | inrogārēris, inrogārēre | inrogārētur | inrogārēmur | inrogārēminī | inrogārentur | |
perfect | inrogātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | inrogātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inrogā | — | — | inrogāte | — |
future | — | inrogātō | inrogātō | — | inrogātōte | inrogantō | |
passive | present | — | inrogāre | — | — | inrogāminī | — |
future | — | inrogātor | inrogātor | — | — | inrogantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inrogāre | inrogāvisse | inrogātūrus esse | inrogārī | inrogātus esse | inrogātum īrī | |
participles | inrogāns | — | inrogātūrus | — | inrogātus | inrogandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
inrogāre | inrogandī | inrogandō | inrogandum | inrogātum | inrogātū |
References
- inrogo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers