inretitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inrētiō.
Participle
inrētītus m (feminine inrētīta, neuter inrētītum); first/second declension
- Alternative form of irrētītus
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inrētītus | inrētīta | inrētītum | inrētītī | inrētītae | inrētīta | |
Genitive | inrētītī | inrētītae | inrētītī | inrētītōrum | inrētītārum | inrētītōrum | |
Dative | inrētītō | inrētītae | inrētītō | inrētītīs | inrētītīs | inrētītīs | |
Accusative | inrētītum | inrētītam | inrētītum | inrētītōs | inrētītās | inrētīta | |
Ablative | inrētītō | inrētītā | inrētītō | inrētītīs | inrētītīs | inrētītīs | |
Vocative | inrētīte | inrētīta | inrētītum | inrētītī | inrētītae | inrētīta |