inretiturus
Latin
Etymology
Future active participle of inrētiō.
Participle
inrētītūrus m (feminine inrētītūra, neuter inrētītūrum); first/second declension
- Alternative form of irrētīturus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inrētītūrus | inrētītūra | inrētītūrum | inrētītūrī | inrētītūrae | inrētītūra | |
Genitive | inrētītūrī | inrētītūrae | inrētītūrī | inrētītūrōrum | inrētītūrārum | inrētītūrōrum | |
Dative | inrētītūrō | inrētītūrae | inrētītūrō | inrētītūrīs | inrētītūrīs | inrētītūrīs | |
Accusative | inrētītūrum | inrētītūram | inrētītūrum | inrētītūrōs | inrētītūrās | inrētītūra | |
Ablative | inrētītūrō | inrētītūrā | inrētītūrō | inrētītūrīs | inrētītūrīs | inrētītūrīs | |
Vocative | inrētītūre | inrētītūra | inrētītūrum | inrētītūrī | inrētītūrae | inrētītūra |