inquino
See also: inquinó and inquinò
Italian
Verb
inquino
- first-person singular present indicative of inquinare
Latin
Etymology
Uncertain; according to the 8th century abridgment of Festus by Paul the Deacon, the word comes from cunīre (“to shit”). Cognate with caenum, obscenus according to Pokorny.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.kʷi.noː/, [ˈɪŋkʷɪnoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.kwi.no/, [ˈiŋkwino]
Verb
inquinō (present infinitive inquināre, perfect active inquināvī, supine inquinātum); first conjugation
- I pollute, defile, stain, befoul.
- 8 CE, Ovid, Fasti 3.496:
- quid facis? amplexus inquinat illa tuōs.
- What are you doing? Her embrace defiles yours.
(Ariadne accuses her husband of infidelity.)
- What are you doing? Her embrace defiles yours.
- quid facis? amplexus inquinat illa tuōs.
- I corrupt, contaminate.
- Synonyms: polluō, scelerō, maculō, contingō
- Antonyms: tergeō, abstergeō, pūrgō, luō, putō, effingō
Conjugation
Conjugation of inquinō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inquinō | inquinās | inquinat | inquināmus | inquinātis | inquinant |
imperfect | inquinābam | inquinābās | inquinābat | inquinābāmus | inquinābātis | inquinābant | |
future | inquinābō | inquinābis | inquinābit | inquinābimus | inquinābitis | inquinābunt | |
perfect | inquināvī | inquināvistī | inquināvit | inquināvimus | inquināvistis | inquināvērunt, inquināvēre | |
pluperfect | inquināveram | inquināverās | inquināverat | inquināverāmus | inquināverātis | inquināverant | |
future perfect | inquināverō | inquināveris | inquināverit | inquināverimus | inquināveritis | inquināverint | |
passive | present | inquinor | inquināris, inquināre | inquinātur | inquināmur | inquināminī | inquinantur |
imperfect | inquinābar | inquinābāris, inquinābāre | inquinābātur | inquinābāmur | inquinābāminī | inquinābantur | |
future | inquinābor | inquināberis, inquinābere | inquinābitur | inquinābimur | inquinābiminī | inquinābuntur | |
perfect | inquinātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | inquinātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | inquinātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inquinem | inquinēs | inquinet | inquinēmus | inquinētis | inquinent |
imperfect | inquinārem | inquinārēs | inquināret | inquinārēmus | inquinārētis | inquinārent | |
perfect | inquināverim | inquināverīs | inquināverit | inquināverīmus | inquināverītis | inquināverint | |
pluperfect | inquināvissem | inquināvissēs | inquināvisset | inquināvissēmus | inquināvissētis | inquināvissent | |
passive | present | inquiner | inquinēris, inquinēre | inquinētur | inquinēmur | inquinēminī | inquinentur |
imperfect | inquinārer | inquinārēris, inquinārēre | inquinārētur | inquinārēmur | inquinārēminī | inquinārentur | |
perfect | inquinātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | inquinātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inquinā | — | — | inquināte | — |
future | — | inquinātō | inquinātō | — | inquinātōte | inquinantō | |
passive | present | — | inquināre | — | — | inquināminī | — |
future | — | inquinātor | inquinātor | — | — | inquinantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inquināre | inquināvisse | inquinātūrum esse | inquinārī | inquinātum esse | inquinātum īrī | |
participles | inquināns | — | inquinātūrus | — | inquinātus | inquinandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
inquinandī | inquinandō | inquinandum | inquinandō | inquinātum | inquinātū |
Derived terms
- inquināmentum
- inquinātē
- inquinātiō
- inquinātus
Descendants
- Spanish: enconar
- → English: inquinate
- → Italian: inquinare
- → Portuguese: inquinar
- → Spanish: inquinar
References
- “inquino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inquino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inquino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
- (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
Spanish
Verb
inquino
- first-person singular present indicative of inquinar