inquietus
Latin
Etymology
From in- + quiētus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kʷiˈeː.tus/, [ɪŋ.kᶣɪˈeː.tʊs]
Adjective
inquiētus (feminine inquiēta, neuter inquiētum); first/second declension
- restless
- unquiet
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inquiētus | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta | |
Genitive | inquiētī | inquiētae | inquiētī | inquiētōrum | inquiētārum | inquiētōrum | |
Dative | inquiētō | inquiētō | inquiētīs | ||||
Accusative | inquiētum | inquiētam | inquiētum | inquiētōs | inquiētās | inquiēta | |
Ablative | inquiētō | inquiētā | inquiētō | inquiētīs | |||
Vocative | inquiēte | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta |
Descendants
- French: inquiet, inquiète
- Romanian: încet
References
- inquietus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inquietus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inquietus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette