inquietudo
Latin
Etymology
From in- and quietudo.
Noun
inquiētūdō f (genitive inquiētūdinis); third declension
- restlessness, disturbance
- Synonyms: seditio, turba, inquies, tumultus, concursus, perculsus, fragor
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | inquiētūdō | inquiētūdinēs |
Genitive | inquiētūdinis | inquiētūdinum |
Dative | inquiētūdinī | inquiētūdinibus |
Accusative | inquiētūdinem | inquiētūdinēs |
Ablative | inquiētūdine | inquiētūdinibus |
Vocative | inquiētūdō | inquiētūdinēs |
Descendants
- Catalan: inquietud
- English: inquietude
- French: inquiétude
- Italian: inquietudine
- Portuguese: inquietude
- Romanian: inchietudine
- Spanish: inquietud
References
- “inquietudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inquietudo in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- inquietudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette