inquietans
Latin
Etymology
Present active participle of inquiētō (“disturb, disquiet”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kʷiˈeː.tans/, [ɪŋ.kᶣɪˈeː.tãːs]
Participle
inquiētāns m, f, n (genitive inquiētantis); third declension
- disturbing, disquieting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inquiētāns | inquiētāns | inquiētantēs | inquiētantia | |
Genitive | inquiētantis | inquiētantis | inquiētantium | inquiētantium | |
Dative | inquiētantī | inquiētantī | inquiētantibus | inquiētantibus | |
Accusative | inquiētantem | inquiētāns | inquiētantēs, inquiētantīs | inquiētantia | |
Ablative | inquiētante, inquiētantī1 | inquiētante, inquiētantī1 | inquiētantibus | inquiētantibus | |
Vocative | inquiētāns | inquiētāns | inquiētantēs | inquiētantia |
1When used purely as an adjective.