inoboedientia
Latin
Noun
inoboedientia f (genitive inoboedientiae); first declension
- disobedience
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | inoboedientia | inoboedientiae |
Genitive | inoboedientiae | inoboedientiārum |
Dative | inoboedientiae | inoboedientiīs |
Accusative | inoboedientiam | inoboedientiās |
Ablative | inoboedientiā | inoboedientiīs |
Vocative | inoboedientia | inoboedientiae |
Participle
inoboedientia
- nominative neuter plural of inoboediens
- accusative neuter plural of inoboediens
- vocative neuter plural of inoboediens
References
- inoboedientia in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inoboedientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette