innian
Old English
Etymology
Equivalent to inne + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈin.niɑn/
Verb
innian
- to get inside
- to put in
- to bring in, put up, lodge
Conjugation
Conjugation of innian (weak class 2)
infinitive | innian | tō innienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | innie inniġe | innode |
2nd-person singular | innast | innodest |
3rd-person singular | innaþ | innode |
plural | inniaþ inniġaþ | innodon |
subjunctive | present | past |
singular | innie inniġe | innode |
plural | innien inniġen | innoden |
imperative | ||
singular | inna | |
plural | inniaþ inniġaþ | |
participle | present | past |
inniende inniġende | (ġe)innod |
Synonyms
- cumlīþian
- ġefērlǣċan
- ġystian
- ġelōgian
- herebeorgian
- lōgian
Antonyms
- ādrǣfan
- āferian
- āfeorsian
- ānīedan
- āsċēadan
- ātēon
- āweorpan
- āwrecan
- forweorpan
- framaċyrran
- fremdian
- fremedlǣċan
- ġescūfan
- ġeūtian
- ūtian
Derived terms
- ġeinnian
- innung f
Related terms
- innan
- inne
- innoþ m
References
- INNIAN in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary