inlisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inlīdō.
Participle
inlīsus m (feminine inlīsa, neuter inlīsum); first/second declension
- dashed
- crushed
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inlīsus | inlīsa | inlīsum | inlīsī | inlīsae | inlīsa | |
Genitive | inlīsī | inlīsae | inlīsī | inlīsōrum | inlīsārum | inlīsōrum | |
Dative | inlīsō | inlīsae | inlīsō | inlīsīs | inlīsīs | inlīsīs | |
Accusative | inlīsum | inlīsam | inlīsum | inlīsōs | inlīsās | inlīsa | |
Ablative | inlīsō | inlīsā | inlīsō | inlīsīs | inlīsīs | inlīsīs | |
Vocative | inlīse | inlīsa | inlīsum | inlīsī | inlīsae | inlīsa |
References
- inlisus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers