inkâr
See also: inkar
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish انكار, from Arabic إِنْكَار (ʾinkār).
Noun
inkâr (definite accusative inkârı, plural inkârlar)
- denial
- refusal
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | inkâr | |
Definite accusative | inkârı | |
Singular | Plural | |
Nominative | inkâr | inkârlar |
Definite accusative | inkârı | inkârları |
Dative | inkâra | inkârlara |
Locative | inkârda | inkârlarda |
Ablative | inkârdan | inkârlardan |
Genitive | inkârın | inkârların |
References
- Nişanyan, Sevan (2002–), “inkâr”, in Nişanyan Sözlük
- The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, 2013, →ISBN