inhonoro
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.hoˈnoː.roː/, [ɪn.hɔˈnoː.roː]
Verb
inhonōrō (present infinitive inhonōrāre, perfect active inhonōrāvī, supine inhonōrātum); first conjugation
- I dishonour
Inflection
Conjugation of inhonoro (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inhonōrō | inhonōrās | inhonōrat | inhonōrāmus | inhonōrātis | inhonōrant |
imperfect | inhonōrābam | inhonōrābās | inhonōrābat | inhonōrābāmus | inhonōrābātis | inhonōrābant | |
future | inhonōrābō | inhonōrābis | inhonōrābit | inhonōrābimus | inhonōrābitis | inhonōrābunt | |
perfect | inhonōrāvī | inhonōrāvistī | inhonōrāvit | inhonōrāvimus | inhonōrāvistis | inhonōrāvērunt, inhonōrāvēre | |
pluperfect | inhonōrāveram | inhonōrāverās | inhonōrāverat | inhonōrāverāmus | inhonōrāverātis | inhonōrāverant | |
future perfect | inhonōrāverō | inhonōrāveris | inhonōrāverit | inhonōrāverimus | inhonōrāveritis | inhonōrāverint | |
passive | present | inhonōror | inhonōrāris, inhonōrāre | inhonōrātur | inhonōrāmur | inhonōrāminī | inhonōrantur |
imperfect | inhonōrābar | inhonōrābāris, inhonōrābāre | inhonōrābātur | inhonōrābāmur | inhonōrābāminī | inhonōrābantur | |
future | inhonōrābor | inhonōrāberis, inhonōrābere | inhonōrābitur | inhonōrābimur | inhonōrābiminī | inhonōrābuntur | |
perfect | inhonōrātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | inhonōrātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | inhonōrātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inhonōrem | inhonōrēs | inhonōret | inhonōrēmus | inhonōrētis | inhonōrent |
imperfect | inhonōrārem | inhonōrārēs | inhonōrāret | inhonōrārēmus | inhonōrārētis | inhonōrārent | |
perfect | inhonōrāverim | inhonōrāverīs | inhonōrāverit | inhonōrāverimus | inhonōrāveritis | inhonōrāverint | |
pluperfect | inhonōrāvissem | inhonōrāvissēs | inhonōrāvisset | inhonōrāvissēmus | inhonōrāvissētis | inhonōrāvissent | |
passive | present | inhonōrer | inhonōrēris, inhonōrēre | inhonōrētur | inhonōrēmur | inhonōrēminī | inhonōrentur |
imperfect | inhonōrārer | inhonōrārēris, inhonōrārēre | inhonōrārētur | inhonōrārēmur | inhonōrārēminī | inhonōrārentur | |
perfect | inhonōrātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | inhonōrātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inhonōrā | — | — | inhonōrāte | — |
future | — | inhonōrātō | inhonōrātō | — | inhonōrātōte | inhonōrantō | |
passive | present | — | inhonōrāre | — | — | inhonōrāminī | — |
future | — | inhonōrātor | inhonōrātor | — | — | inhonōrantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inhonōrāre | inhonōrāvisse | inhonōrātūrus esse | inhonōrārī | inhonōrātus esse | inhonōrātum īrī | |
participles | inhonōrāns | — | inhonōrātūrus | — | inhonōrātus | inhonōrandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
inhonōrāre | inhonōrandī | inhonōrandō | inhonōrandum | inhonōrātum | inhonōrātū |
Adjective
inhonōrō
- dative masculine singular of inhonōrus
- dative neuter singular of inhonōrus
- ablative masculine singular of inhonōrus
- ablative neuter singular of inhonōrus
References
- inhonoro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inhonoro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette