ingruens
Latin
Etymology
Present participle of ingruō.
Participle
ingruēns m, f, n (genitive ingruentis); third declension
- assailing, attacking
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ingruēns | ingruēns | ingruentēs | ingruentia | |
Genitive | ingruentis | ingruentis | ingruentium | ingruentium | |
Dative | ingruentī | ingruentī | ingruentibus | ingruentibus | |
Accusative | ingruentem | ingruēns | ingruentēs | ingruentia | |
Ablative | ingruentī | ingruentī | ingruentibus | ingruentibus | |
Vocative | ingruēns | ingruēns | ingruentēs | ingruentia |
References
- ingruens in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ingruens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette