ingeniator
Latin
Etymology
From ingenium + -tor.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.ɡe.niˈaː.tor/, [ɪŋɡɛniˈäːt̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.d͡ʒe.niˈa.tor/, [in̠ʲd͡ʒeniˈäːt̪or]
Noun
ingeniātor m (genitive ingeniātōris); third declension
- engineer
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ingeniātor | ingeniātōrēs |
Genitive | ingeniātōris | ingeniātōrum |
Dative | ingeniātōrī | ingeniātōribus |
Accusative | ingeniātōrem | ingeniātōrēs |
Ablative | ingeniātōre | ingeniātōribus |
Vocative | ingeniātor | ingeniātōrēs |
References
- ingeniator in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)