infinitio
Latin
Etymology
īnfīnītus (“boundless, unlimited”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.fiːˈniː.ti.oː/, [ĩːfiːˈniːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.fiˈni.t͡si.o/, [infiˈniːt̪͡s̪iɔ]
Noun
īnfīnītiō f (genitive īnfīnītiōnis); third declension
- boundlessness, infinity
- Synonym: īnfīnitās
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnfīnītiō | īnfīnītiōnēs |
Genitive | īnfīnītiōnis | īnfīnītiōnum |
Dative | īnfīnītiōnī | īnfīnītiōnibus |
Accusative | īnfīnītiōnem | īnfīnītiōnēs |
Ablative | īnfīnītiōne | īnfīnītiōnibus |
Vocative | īnfīnītiō | īnfīnītiōnēs |
References
- infinitio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- infinitio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers