infaustus
Latin
Etymology
From in (“without, not”) + faustus (“favorable, fortunate”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈfau̯s.tus/, [ĩːˈfäu̯s̠t̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈfau̯s.tus/, [iɱˈfäu̯st̪us]
Adjective
īnfaustus (feminine īnfausta, neuter īnfaustum); first/second-declension adjective
- unfavorable, unfortunate, unpropitious, luckless, ill-fated, inauspicious, unlucky
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfaustus | īnfausta | īnfaustum | īnfaustī | īnfaustae | īnfausta | |
Genitive | īnfaustī | īnfaustae | īnfaustī | īnfaustōrum | īnfaustārum | īnfaustōrum | |
Dative | īnfaustō | īnfaustō | īnfaustīs | ||||
Accusative | īnfaustum | īnfaustam | īnfaustum | īnfaustōs | īnfaustās | īnfausta | |
Ablative | īnfaustō | īnfaustā | īnfaustō | īnfaustīs | |||
Vocative | īnfauste | īnfausta | īnfaustum | īnfaustī | īnfaustae | īnfausta |
Antonyms
- (unfavorable, unfortunate): faustus
Derived terms
- īnfaustē
- īnfaustum
Descendants
- → English: infaust
- → Italian: infausto
- → Spanish: infausto
References
- “infaustus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “infaustus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infaustus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- infaustus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- an evil omen; presage of ill: omen infaustum, triste
- an evil omen; presage of ill: omen infaustum, triste