infacetus
Latin
Etymology
From in- + facētus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.faˈkeː.tus/, [ĩː.faˈkeː.tʊs]
Adjective
īnfacētus (feminine īnfacēta, neuter īnfacētum); first/second declension
- coarse, blunt, rude, unmannerly
- stupid
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | infacētus | infacēta | infacētum | infacētī | infacētae | infacēta | |
Genitive | infacētī | infacētae | infacētī | infacētōrum | infacētārum | infacētōrum | |
Dative | infacētō | infacētō | infacētīs | ||||
Accusative | infacētum | infacētam | infacētum | infacētōs | infacētās | infacēta | |
Ablative | infacētō | infacētā | infacētō | infacētīs | |||
Vocative | infacēte | infacēta | infacētum | infacētī | infacētae | infacēta |
- comparative: īnfacētior, superlative: īnfacētissimus
References
- infacetus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- infacetus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infacetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette