inductorius
Latin
Etymology
From inductor + -ius
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.dukˈtoː.ri.us/, [ɪn.dʊkˈtoː.ri.ʊs]
Adjective
inductōrius (feminine inductōria, neuter inductōrium); first/second-declension adjective
- misleading
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inductōrius | inductōria | inductōrium | inductōriī | inductōriae | inductōria | |
Genitive | inductōriī | inductōriae | inductōriī | inductōriōrum | inductōriārum | inductōriōrum | |
Dative | inductōriō | inductōriō | inductōriīs | ||||
Accusative | inductōrium | inductōriam | inductōrium | inductōriōs | inductōriās | inductōria | |
Ablative | inductōriō | inductōriā | inductōriō | inductōriīs | |||
Vocative | inductōrie | inductōria | inductōrium | inductōriī | inductōriae | inductōria |
References
- inductorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette