inducendus
Latin
Etymology
Future passive participle of indūcō.
Participle
indūcendus m (feminine indūcenda, neuter indūcendum); first/second declension
- which is to be conducted
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indūcendus | indūcenda | indūcendum | indūcendī | indūcendae | indūcenda | |
Genitive | indūcendī | indūcendae | indūcendī | indūcendōrum | indūcendārum | indūcendōrum | |
Dative | indūcendō | indūcendae | indūcendō | indūcendīs | indūcendīs | indūcendīs | |
Accusative | indūcendum | indūcendam | indūcendum | indūcendōs | indūcendās | indūcenda | |
Ablative | indūcendō | indūcendā | indūcendō | indūcendīs | indūcendīs | indūcendīs | |
Vocative | indūcende | indūcenda | indūcendum | indūcendī | indūcendae | indūcenda |