indistinctus
Latin
Etymology
From in- + distīnctus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.disˈtiːnk.tus/, [ɪn.dɪsˈtiːŋk.tʊs]
Adjective
indistīnctus (feminine indistīncta, neuter indistīnctum); first/second declension
- not easily distinguished; easily confused
- indistinct, obscure
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indistīnctus | indistīncta | indistīnctum | indistīnctī | indistīnctae | indistīncta | |
Genitive | indistīnctī | indistīnctae | indistīnctī | indistīnctōrum | indistīnctārum | indistīnctōrum | |
Dative | indistīnctō | indistīnctō | indistīnctīs | ||||
Accusative | indistīnctum | indistīnctam | indistīnctum | indistīnctōs | indistīnctās | indistīncta | |
Ablative | indistīnctō | indistīnctā | indistīnctō | indistīnctīs | |||
Vocative | indistīncte | indistīncta | indistīnctum | indistīnctī | indistīnctae | indistīncta |
References
- indistinctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indistinctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indistinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette