incurvatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incurvō (“bend inwards”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kurˈwaː.tus/, [ɪŋ.kʊrˈwaː.tʊs]
Participle
incurvātus m (feminine incurvāta, neuter incurvātum); first/second declension
- bent inwards, curved, having been bowed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incurvātus | incurvāta | incurvātum | incurvātī | incurvātae | incurvāta | |
Genitive | incurvātī | incurvātae | incurvātī | incurvātōrum | incurvātārum | incurvātōrum | |
Dative | incurvātō | incurvātō | incurvātīs | ||||
Accusative | incurvātum | incurvātam | incurvātum | incurvātōs | incurvātās | incurvāta | |
Ablative | incurvātō | incurvātā | incurvātō | incurvātīs | |||
Vocative | incurvāte | incurvāta | incurvātum | incurvātī | incurvātae | incurvāta |
References
- incurvatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers