inconsuetus
Latin
Etymology
From in- + cōnsuētus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kon.suˈeː.tus/, [ɪŋ.kõː.sʊˈeː.tʊs]
Adjective
incōnsuētus (feminine incōnsuēta, neuter incōnsuētum); first/second declension
- unusual
- unused, unaccustomed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incōnsuētus | incōnsuēta | incōnsuētum | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuēta | |
Genitive | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuētī | incōnsuētōrum | incōnsuētārum | incōnsuētōrum | |
Dative | incōnsuētō | incōnsuētō | incōnsuētīs | ||||
Accusative | incōnsuētum | incōnsuētam | incōnsuētum | incōnsuētōs | incōnsuētās | incōnsuēta | |
Ablative | incōnsuētō | incōnsuētā | incōnsuētō | incōnsuētīs | |||
Vocative | incōnsuēte | incōnsuēta | incōnsuētum | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuēta |
References
- inconsuetus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inconsuetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette