incomitatus
Latin
Etymology
in- + comitātus (“accompanied”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.ko.miˈtaː.tus/, [ɪŋkɔmɪˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.ko.miˈta.tus/, [iŋkɔmiˈt̪äːt̪us]
Adjective
incomitātus (feminine incomitāta, neuter incomitātum); first/second-declension adjective
- unaccompanied, unattended, alone
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incomitātus | incomitāta | incomitātum | incomitātī | incomitātae | incomitāta | |
Genitive | incomitātī | incomitātae | incomitātī | incomitātōrum | incomitātārum | incomitātōrum | |
Dative | incomitātō | incomitātō | incomitātīs | ||||
Accusative | incomitātum | incomitātam | incomitātum | incomitātōs | incomitātās | incomitāta | |
Ablative | incomitātō | incomitātā | incomitātō | incomitātīs | |||
Vocative | incomitāte | incomitāta | incomitātum | incomitātī | incomitātae | incomitāta |
References
- incomitatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incomitatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers