incitatio
Latin
Etymology
From incitō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kiˈtaː.ti.oː/, [ɪŋkɪˈt̪äːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.t͡ʃiˈtat.t͡si.o/, [in̠ʲt͡ʃiˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
incitātiō f (genitive incitātiōnis); third declension
- incitement
- vehemence, ardour
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | incitātiō | incitātiōnēs |
Genitive | incitātiōnis | incitātiōnum |
Dative | incitātiōnī | incitātiōnibus |
Accusative | incitātiōnem | incitātiōnēs |
Ablative | incitātiōne | incitātiōnibus |
Vocative | incitātiō | incitātiōnēs |
Related terms
- incitō
Descendants
- Catalan: incitació
- French: incitation
- Galician: incitación
- Italian: incitazione
- Portuguese: incitação
- Romanian: incitație
- Spanish: incitación
References
- “incitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior
- enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior