incanto
See also: incantò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /inˈkan.to/
- Rhymes: -anto
- Hyphenation: in‧càn‧to
Noun
incanto m (plural incanti)
- spell, charm, enchantment, fascination, magic
- Synonyms: incantesimo, magia, sortilegio, meraviglia
- 1959, L. Chiosso & F. Buscaglione (lyrics), “Love in Portofino”, performed by Dalida:
- Nel dolce incanto del mattino / il mare ti ha portato a me.
- (please add an English translation of this quote)
Related terms
- incantare
Verb
incanto
- first-person singular present indicative of incantare
Noun
incanto m (plural incanti)
- auction
- Synonym: asta
Related terms
- incantare
Verb
incanto
- first-person singular present indicative of incantare
Anagrams
- cantino, cantoni, cintano, connati, tannico
Latin
Etymology
From in- + cantō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈkan.toː/, [ɪŋˈkän̪t̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈkan.to/, [iŋˈkän̪t̪o]
Verb
incantō (present infinitive incantāre, perfect active incantāvī, supine incantātum); first conjugation
- I sing.
- I recite, say or mutter over (a magic form of words).
- I consecrate with spells; enchant.
Conjugation
Conjugation of incantō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | incantō | incantās | incantat | incantāmus | incantātis | incantant |
imperfect | incantābam | incantābās | incantābat | incantābāmus | incantābātis | incantābant | |
future | incantābō | incantābis | incantābit | incantābimus | incantābitis | incantābunt | |
perfect | incantāvī | incantāvistī | incantāvit | incantāvimus | incantāvistis | incantāvērunt, incantāvēre | |
pluperfect | incantāveram | incantāverās | incantāverat | incantāverāmus | incantāverātis | incantāverant | |
future perfect | incantāverō | incantāveris | incantāverit | incantāverimus | incantāveritis | incantāverint | |
sigmatic future1 | incantāssō | incantāssis | incantāssit | incantāssimus | incantāssitis | incantāssint | |
passive | present | incantor | incantāris, incantāre | incantātur | incantāmur | incantāminī | incantantur |
imperfect | incantābar | incantābāris, incantābāre | incantābātur | incantābāmur | incantābāminī | incantābantur | |
future | incantābor | incantāberis, incantābere | incantābitur | incantābimur | incantābiminī | incantābuntur | |
perfect | incantātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | incantātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | incantātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | incantem | incantēs | incantet | incantēmus | incantētis | incantent |
imperfect | incantārem | incantārēs | incantāret | incantārēmus | incantārētis | incantārent | |
perfect | incantāverim | incantāverīs | incantāverit | incantāverīmus | incantāverītis | incantāverint | |
pluperfect | incantāvissem | incantāvissēs | incantāvisset | incantāvissēmus | incantāvissētis | incantāvissent | |
sigmatic aorist1 | incantāssim | incantāssīs | incantāssīt | incantāssīmus | incantāssītis | incantāssint | |
passive | present | incanter | incantēris, incantēre | incantētur | incantēmur | incantēminī | incantentur |
imperfect | incantārer | incantārēris, incantārēre | incantārētur | incantārēmur | incantārēminī | incantārentur | |
perfect | incantātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | incantātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | incantā | — | — | incantāte | — |
future | — | incantātō | incantātō | — | incantātōte | incantantō | |
passive | present | — | incantāre | — | — | incantāminī | — |
future | — | incantātor | incantātor | — | — | incantantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | incantāre | incantāvisse | incantātūrum esse | incantārī | incantātum esse | incantātum īrī | |
participles | incantāns | — | incantātūrus | — | incantātus | incantandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
incantandī | incantandō | incantandum | incantandō | incantātum | incantātū |
1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").
Descendants
- Aromanian: ncãntu, ncãntari
- Catalan: encantar
- English: enchant, incant, incantate
- French: enchanter
- Friulian: incjantâ, inčhantâ
- Galician: encantar
- Italian: incantare
- Portuguese: encantar
- Romanian: încânta, încântare
- Sicilian: ncantari, incantari
- Spanish: encantar
- Venetian: incantar
References
- “incanto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incanto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incanto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette