inbrottstjuv
Swedish
Etymology
From inbrott (“burglarly”) + -s- + tjuv (“thief”).
Noun
inbrottstjuv c
- a burglar
Declension
Declension of inbrottstjuv | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | inbrottstjuv | inbrottstjuven | inbrottstjuvar | inbrottstjuvarna |
Genitive | inbrottstjuvs | inbrottstjuvens | inbrottstjuvars | inbrottstjuvarnas |