inauro
Latin
Etymology
From in- + aurō (“gild”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /iˈnau̯.roː/, [ɪˈnau̯.roː]
Verb
inaurō (present infinitive inaurāre, perfect active inaurāvī, supine inaurātum); first conjugation
- I gild, overlay with gold.
- (figuratively) I make rich.
Inflection
- Most often found as the perfect passive participle.
Conjugation of inauro (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inaurō | inaurās | inaurat | inaurāmus | inaurātis | inaurant |
imperfect | inaurābam | inaurābās | inaurābat | inaurābāmus | inaurābātis | inaurābant | |
future | inaurābō | inaurābis | inaurābit | inaurābimus | inaurābitis | inaurābunt | |
perfect | inaurāvī | inaurāvistī | inaurāvit | inaurāvimus | inaurāvistis | inaurāvērunt, inaurāvēre | |
pluperfect | inaurāveram | inaurāverās | inaurāverat | inaurāverāmus | inaurāverātis | inaurāverant | |
future perfect | inaurāverō | inaurāveris | inaurāverit | inaurāverimus | inaurāveritis | inaurāverint | |
passive | present | inauror | inaurāris, inaurāre | inaurātur | inaurāmur | inaurāminī | inaurantur |
imperfect | inaurābar | inaurābāris, inaurābāre | inaurābātur | inaurābāmur | inaurābāminī | inaurābantur | |
future | inaurābor | inaurāberis, inaurābere | inaurābitur | inaurābimur | inaurābiminī | inaurābuntur | |
perfect | inaurātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | inaurātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | inaurātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inaurem | inaurēs | inauret | inaurēmus | inaurētis | inaurent |
imperfect | inaurārem | inaurārēs | inaurāret | inaurārēmus | inaurārētis | inaurārent | |
perfect | inaurāverim | inaurāverīs | inaurāverit | inaurāverimus | inaurāveritis | inaurāverint | |
pluperfect | inaurāvissem | inaurāvissēs | inaurāvisset | inaurāvissēmus | inaurāvissētis | inaurāvissent | |
passive | present | inaurer | inaurēris, inaurēre | inaurētur | inaurēmur | inaurēminī | inaurentur |
imperfect | inaurārer | inaurārēris, inaurārēre | inaurārētur | inaurārēmur | inaurārēminī | inaurārentur | |
perfect | inaurātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | inaurātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inaurā | — | — | inaurāte | — |
future | — | inaurātō | inaurātō | — | inaurātōte | inaurantō | |
passive | present | — | inaurāre | — | — | inaurāminī | — |
future | — | inaurātor | inaurātor | — | — | inaurantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inaurāre | inaurāvisse | inaurātūrus esse | inaurārī | inaurātus esse | inaurātum īrī | |
participles | inaurāns | — | inaurātūrus | — | inaurātus | inaurandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
inaurāre | inaurandī | inaurandō | inaurandum | inaurātum | inaurātū |
Related terms
- aurō
- aurum
References
- inauro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inauro in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inauro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette