improntare
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /im.pronˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: im‧pron‧tà‧re
Etymology 1
Variant of imprentare (itself from Old French empreinte), influenced by pronto.
Verb
improntàre (first-person singular present imprónto, first-person singular past historic improntài, past participle improntàto, auxiliary avére)
- (transitive) to imprint, impress
Conjugation
Conjugation of improntàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | improntàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | improntàndo | |||
present participle | improntànte | past participle | improntàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | imprónto | imprónti | imprónta | improntiàmo | improntàte | impróntano |
imperfect | improntàvo | improntàvi | improntàva | improntavàmo | improntavàte | improntàvano |
past historic | improntài | improntàsti | improntò | improntàmmo | improntàste | improntàrono |
future | impronterò | impronterài | impronterà | impronterémo | impronteréte | impronterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | impronterèi | impronterésti | impronterèbbe, impronterébbe | impronterémmo | impronteréste | impronterèbbero, impronterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | imprónti | imprónti | imprónti | improntiàmo | improntiàte | impróntino |
imperfect | improntàssi | improntàssi | improntàsse | improntàssimo | improntàste | improntàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
imprónta | imprónti | improntiàmo | improntàte | impróntino | ||
negative imperative | nonimprontàre | non imprónti | non improntiàmo | non improntàte | non impróntino |
Related terms
- impronta
Etymology 2
From im- + pronto + -are.
Verb
improntàre (first-person singular present imprónto, first-person singular past historic improntài, past participle improntàto, auxiliary avére)
- (transitive, archaic) to prepare, get ready
- Synonyms: apprestare, preparare
Conjugation
Conjugation of improntàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | improntàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | improntàndo | |||
present participle | improntànte | past participle | improntàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | imprónto | imprónti | imprónta | improntiàmo | improntàte | impróntano |
imperfect | improntàvo | improntàvi | improntàva | improntavàmo | improntavàte | improntàvano |
past historic | improntài | improntàsti | improntò | improntàmmo | improntàste | improntàrono |
future | impronterò | impronterài | impronterà | impronterémo | impronteréte | impronterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | impronterèi | impronterésti | impronterèbbe, impronterébbe | impronterémmo | impronteréste | impronterèbbero, impronterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | imprónti | imprónti | imprónti | improntiàmo | improntiàte | impróntino |
imperfect | improntàssi | improntàssi | improntàsse | improntàssimo | improntàste | improntàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
imprónta | imprónti | improntiàmo | improntàte | impróntino | ||
negative imperative | nonimprontàre | non imprónti | non improntiàmo | non improntàte | non impróntino |
Etymology 3
Borrowed from Old French emprunter and probably adapted in form to etymology 2. First attested in 1260.[1]
Verb
improntàre (first-person singular present imprónto, first-person singular past historic improntài, past participle improntàto, auxiliary avére)
- (transitive, archaic) to lend
Conjugation
Conjugation of improntàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | improntàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | improntàndo | |||
present participle | improntànte | past participle | improntàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | imprónto | imprónti | imprónta | improntiàmo | improntàte | impróntano |
imperfect | improntàvo | improntàvi | improntàva | improntavàmo | improntavàte | improntàvano |
past historic | improntài | improntàsti | improntò | improntàmmo | improntàste | improntàrono |
future | impronterò | impronterài | impronterà | impronterémo | impronteréte | impronterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | impronterèi | impronterésti | impronterèbbe, impronterébbe | impronterémmo | impronteréste | impronterèbbero, impronterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | imprónti | imprónti | imprónti | improntiàmo | improntiàte | impróntino |
imperfect | improntàssi | improntàssi | improntàsse | improntàssimo | improntàste | improntàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
imprónta | imprónti | improntiàmo | improntàte | impróntino | ||
negative imperative | nonimprontàre | non imprónti | non improntiàmo | non improntàte | non impróntino |
References
- Buchi, Éva; Schweickard, Wolfgang (2008-), “*/ɪmˈprumut-a-/”, in Dictionnaire Étymologique Roman, Nancy: Analyse et Traitement Informatique de la Langue Française.
Anagrams
- importarne, impronterà, interrompa, prenotarmi, ritemprano