impertio
Latin
Alternative forms
- impartiō
- inpertiō
Etymology
From in- + partiō (“share”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /imˈper.ti.oː/, [ɪmˈpɛrt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /imˈper.t͡si.o/, [imˈpɛrt̪͡s̪io]
Verb
impertiō (present infinitive impertīre, perfect active impertīvī or impertiī, supine impertītum); fourth conjugation
- I bestow, impart, entrust
- Synonyms: dēlēgō, dēsignō, dēmandō, assignō, mandō, tribuō, īnstituō, elēgō, lēgō, appōnō, prōdō, cōnsociō, ōrdinō, distribuō, attribuō, discrībō, committō, dēferō, largior, addīcō
- I share
- Synonyms: partiō, cōnsociō, discrībō, tribuō, participō, compartior
- I communicate
- I make one a sharer or partaker in any thing
- Synonym: implicō
Conjugation
Conjugation of impertiō (fourth conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | impertiō | impertīs | impertit | impertīmus | impertītis | impertiunt |
imperfect | impertiēbam | impertiēbās | impertiēbat | impertiēbāmus | impertiēbātis | impertiēbant | |
future | impertiam | impertiēs | impertiet | impertiēmus | impertiētis | impertient | |
perfect | impertīvī, impertiī | impertīvistī, impertiistī | impertīvit, impertiit | impertīvimus, impertiimus | impertīvistis, impertiistis | impertīvērunt, impertīvēre, impertiērunt, impertiēre | |
pluperfect | impertīveram, impertieram | impertīverās, impertierās | impertīverat, impertierat | impertīverāmus, impertierāmus | impertīverātis, impertierātis | impertīverant, impertierant | |
future perfect | impertīverō, impertierō | impertīveris, impertieris | impertīverit, impertierit | impertīverimus, impertierimus | impertīveritis, impertieritis | impertīverint, impertierint | |
passive | present | impertior | impertīris, impertīre | impertītur | impertīmur | impertīminī | impertiuntur |
imperfect | impertiēbar | impertiēbāris, impertiēbāre | impertiēbātur | impertiēbāmur | impertiēbāminī | impertiēbantur | |
future | impertiar | impertiēris, impertiēre | impertiētur | impertiēmur | impertiēminī | impertientur | |
perfect | impertītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | impertītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | impertītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | impertiam | impertiās | impertiat | impertiāmus | impertiātis | impertiant |
imperfect | impertīrem | impertīrēs | impertīret | impertīrēmus | impertīrētis | impertīrent | |
perfect | impertīverim, impertierim | impertīverīs, impertierīs | impertīverit, impertierit | impertīverīmus, impertierīmus | impertīverītis, impertierītis | impertīverint, impertierint | |
pluperfect | impertīvissem, impertiissem | impertīvissēs, impertiissēs | impertīvisset, impertiisset | impertīvissēmus, impertiissēmus | impertīvissētis, impertiissētis | impertīvissent, impertiissent | |
passive | present | impertiar | impertiāris, impertiāre | impertiātur | impertiāmur | impertiāminī | impertiantur |
imperfect | impertīrer | impertīrēris, impertīrēre | impertīrētur | impertīrēmur | impertīrēminī | impertīrentur | |
perfect | impertītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | impertītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | impertī | — | — | impertīte | — |
future | — | impertītō | impertītō | — | impertītōte | impertiuntō | |
passive | present | — | impertīre | — | — | impertīminī | — |
future | — | impertītor | impertītor | — | — | impertiuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | impertīre | impertīvisse, impertiisse | impertītūrum esse | impertīrī | impertītum esse | impertītum īrī | |
participles | impertiēns | — | impertītūrus | — | impertītus | impertiendus, impertiundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
impertiendī | impertiendō | impertiendum | impertiendō | impertītum | impertītū |
References
- “impertio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impertio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- impertio in Dizionario Latino, Olivetti
- impertio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to praise, extol, commend a person: laudem tribuere, impertire alicui
- to greet a person: salutem alicui dicere, impertire, nuntiare
- to present a person with the freedom of the city: civitatem alicui dare, tribuere, impertire
- (ambiguous) the usual subjects taught to boys: doctrinae, quibus aetas puerilis impertiri solet (Nep. Att. 1. 2)
- to praise, extol, commend a person: laudem tribuere, impertire alicui