imminuens
Latin
Etymology
Present participle of imminuō.
Participle
imminuēns m or f or n (genitive imminuentis); third declension
- abbreviating
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | imminuēns | imminuēns | imminuentēs | imminuentia | |
Genitive | imminuentis | imminuentis | imminuentium | imminuentium | |
Dative | imminuentī | imminuentī | imminuentibus | imminuentibus | |
Accusative | imminuentem | imminuēns | imminuentēs, imminuentīs | imminuentia | |
Ablative | imminuente, imminuentī1 | imminuente, imminuentī1 | imminuentibus | imminuentibus | |
Vocative | imminuēns | imminuēns | imminuentēs | imminuentia |
1When used purely as an adjective.