immeritorius
Latin
Etymology
From in- (“not”) + meritōrius (“worthy or deserving of merit”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /im.me.riˈtoː.ri.us/, [ɪmːɛrɪˈt̪oːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /im.me.riˈto.ri.us/, [imːeriˈt̪ɔːrius]
Adjective
immeritōrius (feminine immeritōria, neuter immeritōrium); first/second-declension adjective
- not meritorious, unworthy or undeserving of merit, unpaid, immeritorious
- c. 1402-1471, Dionysius Carthusianus, Dialogon de fide catholica, 3.11
- nullum autem opus virtuosum esse potest immeritorium quia nullum bonum irremuneratum
- c. 1402-1471, Dionysius Carthusianus, Dialogon de fide catholica, 3.11
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | immeritōrius | immeritōria | immeritōrium | immeritōriī | immeritōriae | immeritōria | |
Genitive | immeritōriī | immeritōriae | immeritōriī | immeritōriōrum | immeritōriārum | immeritōriōrum | |
Dative | immeritōriō | immeritōriō | immeritōriīs | ||||
Accusative | immeritōrium | immeritōriam | immeritōrium | immeritōriōs | immeritōriās | immeritōria | |
Ablative | immeritōriō | immeritōriā | immeritōriō | immeritōriīs | |||
Vocative | immeritōrie | immeritōria | immeritōrium | immeritōriī | immeritōriae | immeritōria |
Related terms
- immerēns
- immerenter
- immeritō
- immeritus
- merenda
- merendārius
- merendō
- merēns
- mereō
- meretrīcābilis
- meretrīciē
- meretrīcius
- meretrīcor
- meretrīcula
- meretrīx
- meritō
- meritōrius
- meritum
- meritus
References
- immeritorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- immeritorius in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016