immemoratus
Latin
Etymology
in- + memorātus (“having been recounted”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /im.me.moˈraː.tus/, [ɪmːɛmɔˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /im.me.moˈra.tus/, [imːɛmɔˈräːt̪us]
Adjective
immemorātus (feminine immemorāta, neuter immemorātum); first/second-declension adjective
- unmentioned, untold
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | immemorātus | immemorāta | immemorātum | immemorātī | immemorātae | immemorāta | |
Genitive | immemorātī | immemorātae | immemorātī | immemorātōrum | immemorātārum | immemorātōrum | |
Dative | immemorātō | immemorātō | immemorātīs | ||||
Accusative | immemorātum | immemorātam | immemorātum | immemorātōs | immemorātās | immemorāta | |
Ablative | immemorātō | immemorātā | immemorātō | immemorātīs | |||
Vocative | immemorāte | immemorāta | immemorātum | immemorātī | immemorātae | immemorāta |
References
- immemoratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- immemoratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers