alinn
Old Norse
Noun
alinn
- definite accusative singular of alr
Participle
alinn (feminine alin, neuter alit)
- past participle of ala
Declension
Strong declension of alinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | alinn | alin | alit |
accusative | alinn | alna | alit |
dative | ǫlnum | alinni | ǫlnu |
genitive | alins | alinnar | alins |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | alnir | alnar | alin |
accusative | alna | alnar | alin |
dative | ǫlnum | ǫlnum | ǫlnum |
genitive | alinna | alinna | alinna |
Weak declension of alinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | alni | alna | alna |
accusative | alna | ǫlnu | alna |
dative | alna | ǫlnu | alna |
genitive | alna | ǫlnu | alna |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | ǫlnu | ǫlnu | ǫlnu |
accusative | ǫlnu | ǫlnu | ǫlnu |
dative | ǫlnum | ǫlnum | ǫlnum |
genitive | ǫlnu | ǫlnu | ǫlnu |