illativa
Ingrian
Etymology
Akin to Finnish illatiivi.
Pronunciation
- Hyphenation: il‧la‧ti‧va
Noun
illativa
- (grammar) illative case
Declension
Declension of illativa (type 3/kana, no gradation, gemination) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | illativa | illativat |
genitive | illativan | illativvoin |
partitive | illativvaa | illativoja |
illative | illativvaa | illativvoi |
inessive | illativas | illativois |
elative | illativast | illativoist |
allative | illativalle | illativoille |
adessive | illatival | illativoil |
ablative | illativalt | illativoilt |
translative | illativaks | illativoiks |
essive | illativanna, illativvaan | illativoinna, illativvoin |
exessive1) | illativant | illativoint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
Alternative forms
- illatiivi
References
- V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 33
Latin
Adjective
illātīva
- inflection of illātīvus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/nominative neuter plural
Adjective
illātīvā
- ablative feminine singular of illātīvus