alimentum
Latin
Etymology
Derived from alō (“I nourish, sustain”) + -mentum (“instrument, medium”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.liˈmen.tum/, [älʲɪˈmɛn̪t̪ʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.liˈmen.tum/, [äliˈmɛn̪t̪um]
Noun
alimentum n (genitive alimentī); second declension
- food, nourishment, nutriment, sustenance, provisions
- Synonyms: vīctus, nūtrīmentum, pābulum, alimōnia, alimōnium
- 8 CE, Ovid, Fasti 4.401-402:
- prīma Cerēs homine ad meliōra alimenta vocātō
mūtāvit glandēs ūtiliōre cibō.- Having called man to better nourishment, Ceres first
exchanged acorns with more useful food.
(See Ceres (mythology).)
- Having called man to better nourishment, Ceres first
- prīma Cerēs homine ad meliōra alimenta vocātō
- obligation to one's parents
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | alimentum | alimenta |
Genitive | alimentī | alimentōrum |
Dative | alimentō | alimentīs |
Accusative | alimentum | alimenta |
Ablative | alimentō | alimentīs |
Vocative | alimentum | alimenta |
Related terms
- alimentārius
- alimōnia
- alimōnium
- alō
Descendants
- Catalan: aliment
- English: aliment
- French: aliment
- Galician: alimento
- Italian: alimento
- Mirandese: alimiento
- Occitan: aliment
- Portuguese: alimento
- Romanian: aliment
- Spanish: alimento
References
- “alimentum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “alimentum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- alimentum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette