ignio
Latin
Etymology
From ignis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈiɡ.ni.oː/, [ˈɪŋ.ni.oː]
Verb
igniō (present infinitive ignīre, perfect active ignīvī, supine ignitum); fourth conjugation
- I ignite, set on fire
Inflection
Conjugation of ignio (fourth conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | igniō | ignīs | ignit | ignīmus | ignītis | igniunt |
imperfect | igniēbam | igniēbās | igniēbat | igniēbāmus | igniēbātis | igniēbant | |
future | igniam | igniēs | igniet | igniēmus | igniētis | ignient | |
perfect | ignīvī | ignīvistī | ignīvit | ignīvimus | ignīvistis | ignīvērunt, ignīvēre | |
pluperfect | ignīveram | ignīverās | ignīverat | ignīverāmus | ignīverātis | ignīverant | |
future perfect | ignīverō | ignīveris | ignīverit | ignīverimus | ignīveritis | ignīverint | |
passive | present | ignior | ignīris, ignīre | ignītur | ignīmur | ignīminī | igniuntur |
imperfect | igniēbar | igniēbāris, igniēbāre | igniēbātur | igniēbāmur | igniēbāminī | igniēbantur | |
future | igniar | igniēris, igniēre | igniētur | igniēmur | igniēminī | ignientur | |
perfect | ignītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | ignītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | ignītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | igniam | igniās | igniat | igniāmus | igniātis | igniant |
imperfect | ignīrem | ignīrēs | ignīret | ignīrēmus | ignīrētis | ignīrent | |
perfect | ignīverim | ignīverīs | ignīverit | ignīverimus | ignīveritis | ignīverint | |
pluperfect | ignīvissem | ignīvissēs | ignīvisset | ignīvissēmus | ignīvissētis | ignīvissent | |
passive | present | igniar | igniāris, igniāre | igniātur | igniāmur | igniāminī | igniantur |
imperfect | ignīrer | ignīrēris, ignīrēre | ignīrētur | ignīrēmur | ignīrēminī | ignīrentur | |
perfect | ignītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | ignītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | ignī | — | — | ignīte | — |
future | — | ignītō | ignītō | — | ignītōte | igniuntō | |
passive | present | — | ignīre | — | — | ignīminī | — |
future | — | ignītor | ignītor | — | — | igniuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | ignīre | ignīvisse | ignītūrus esse | ignīrī | ignītus esse | ignītum īrī | |
participles | igniēns | — | ignītūrus | — | ignītus | igniendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
ignīre | igniendī | igniendō | igniendum | ignītum | ignītū |
Descendants
- English: ignite
References
- ignio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ignio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette