iftira
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish افترا, from Arabic إِفْتِرَاء (ʾiftirāʾ, “lie, falsehood”).
Noun
iftira f (plural iftirale)
- calumny
Declension
Declension of iftira
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) iftira | iftiraua | (niște) iftirale | iftiralele |
genitive/dative | (unei) iftirale | iftiralei | (unor) iftirale | iftiralelor |
vocative | iftira | iftiralelor |
References
- iftira in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish افترا, from Arabic إِفْتِرَاء (ʾiftirāʾ, “lie, falsehood”).
Pronunciation
- [1] /iftira:/
Noun
iftira (definite accusative iftirayı, plural iftiralar)
- calumny
References
- Redhouse, James W. (1890), “افترا”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 154