hávaðamaðr
Old Norse
Etymology
From hávaði + maðr.
Noun
hávaðamaðr m
- a noisy, self-assertive man
Declension
Declension of hávaðamaðr (strong consonant stem, s-genitive)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hávaðamaðr | hávaðamaðrinn | hávaðamenn | hávaðamennirnir |
| accusative | hávaðamann | hávaðamanninn | hávaðamenn | hávaðamennirna |
| dative | hávaðamanni | hávaðamanninum | hávaðamǫnnum | hávaðamǫnnunum |
| genitive | hávaðamanns | hávaðamannsins | hávaðamanna | hávaðamannanna |
Descendants
- Icelandic: hávaðamaður
References
- hávaðamaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.