hár
Faroese
Etymology
From Old Norse hár, from Proto-Germanic *hērą, from Proto-Indo-European *keres- (“rough hair, bristle”).
Pronunciation
- IPA(key): /hɔaːɹ/
- Rhymes: -ɔaːɹ
Noun
hár n (genitive singular hárs, plural hár)
- hair
Declension
Declension of hár | ||||
---|---|---|---|---|
n3 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hár | hárið | hár | hárini |
accusative | hár | hárið | hár | hárini |
dative | hári | hárinum | hárum | hárunum |
genitive | hárs | hársins | hára | háranna |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /hauːr/
- Rhymes: -auːr
Etymology 1
From Old Norse hár, hór, from Proto-Germanic *hauhaz.
Adjective
hár (comparative hærri, superlative hæstur)
- high
- Múrinn er hár.
- The wall is high.
- tall
- Guð minn almáttugur! Þú ert orðinn svo hár!
- My god almighty! You've gotten so tall!
Derived terms
- há-
Etymology 2
From Old Norse hár, from Proto-Germanic *hērą.
Noun
hár n (genitive singular hárs, nominative plural hár)
- hair
- Þú hefur fallegt hár.
- You have pretty hair.
Declension
n-s | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hár | hárið | hár | hárin |
accusative | hár | hárið | hár | hárin |
dative | hári | hárinu | hárum | hárunum |
genitive | hárs | hársins | hára | háranna |
Derived terms
- hárgreiðsla
- hárþurrka
- í húð og hár
- skapahár
- skírnarhár
Related terms
- hæra
Etymology 3
Cognate with the Faroese háur, hávur,[1] Norwegian Bokmål hai and Swedish haj.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Noun
hár m (genitive singular hás, nominative plural hávar)
- (archaic) a dogfish
Declension
This noun needs an inflection-table template.
Synonyms
- (dogfish): háfiskur, háfur
Related terms
- há-
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)
Anagrams
- hrá
Irish
Pronunciation
- (Munster, Connacht) IPA(key): /hɑːɾˠ/
- (Ulster) IPA(key): /hæːɾˠ/
Noun
hár
- h-prothesized form of ár
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *hauhaz (“high”), from Proto-Indo-European *kewk- (“to bend, curve, arch, vault”). Cognate with Old English hēah, Old Frisian hāch, Old Saxon hōh, Old High German hōh, Gothic 𐌷𐌰𐌿𐌷𐍃 (hauhs).
Alternative forms
- hór
- *haugʀ – East Norse
- hæri
Adjective
hár (comparative hærri, superlative hæstr)
- high, tall
- Vǫluspá, verse 19, lines 1-4, in 1867, S. Bugge, Norrœn fornkvæði: Sæmundar Edda hins fróða. Christiania, page 4:
- Ask veit ek standa / heitir Yggdrasill
hár baðmr, ausinn / hvíta auri; […]- I know an ash stands / named Yggdrasill
a high tree, washed / with white mud; […]
- I know an ash stands / named Yggdrasill
- Vǫluspá, verse 19, lines 1-4, in 1867, S. Bugge, Norrœn fornkvæði: Sæmundar Edda hins fróða. Christiania, page 4:
Declension
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hár | há | hátt |
accusative | hávan | háva | hátt |
dative | hávum | hárri | hávu |
genitive | hás | hárrar | hás |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hávir | hávar | há |
accusative | háva | hávar | há |
dative | hávum | hávum | hávum |
genitive | hárra | hárra | hárra |
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hávi | háva | háva |
accusative | háva | hávu | háva |
dative | háva | hávu | háva |
genitive | háva | hávu | háva |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hávu | hávu | hávu |
accusative | hávu | hávu | hávu |
dative | hávum | hávum | hávum |
genitive | hávu | hávu | hávu |
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hærri | hærri | hærra |
accusative | hærra | hærri | hærra |
dative | hærra | hærri | hærra |
genitive | hærra | hærri | hærra |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hærri | hærri | hærri |
accusative | hærri | hærri | hærri |
dative | hærrum | hærrum | hærrum |
genitive | hærri | hærri | hærri |
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hæstr | hæst | hæst |
accusative | hæstan | hæsta | hæst |
dative | hæstum | hæstri | hæstu |
genitive | hæsts | hæstrar | hæsts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hæstir | hæstar | hæst |
accusative | hæsta | hæstar | hæst |
dative | hæstum | hæstum | hæstum |
genitive | hæstra | hæstra | hæstra |
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hæsti | hæsta | hæsta |
accusative | hæsta | hæstu | hæsta |
dative | hæsta | hæstu | hæsta |
genitive | hæsta | hæstu | hæsta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hæstu | hæstu | hæstu |
accusative | hæstu | hæstu | hæstu |
dative | hæstum | hæstum | hæstum |
genitive | hæstu | hæstu | hæstu |
Derived terms
- háaltari m (“high altar”)
- hábeinn (“high-legged”)
- hábjarg n (“high rock”)
- hábogaðr (“high-curved”)
- hádegi n (“noon”)
- hádegiskeið n (“noon-tide”)
- háfjall n (“high mountain”)
- háfleygr (“high-flying”)
- háflœðr f (“full flood”)
- háfœttr (“high-legged”)
- háleikr m (“highness”)
- háleitligr (“sublime”)
- háleitr (“looking upwards”)
- hálæti n (“shouting, noise”)
- hámessa f (“high mass”)
- hámælgi f (“loud talking”)
- hámæli n (“loud-voicedness”)
- hámæltr (“loud-voiced”)
- hánefjaðr (“high-nosed”)
- hápallr m (“dais”)
- háreysti n (“noise, clamour”)
- háreystr (“noisy”)
- hásegl n (“top sail”)
- háseti m (“oarsman”)
- hásin f (“Achilles tendon”)
- háskeptr (“long-shafted”)
- hástafir m pl
- hástaðr m (“high place”)
- hásteint (“full of high boulders”)
- hástóll m (“high seat”)
- hásumar n (“midsummer”)
- hásæti n (“high-seat”)
- hátalaðr (“high-voiced”)
- hátimbra (“to build high”)
- hátíð f (“festival”)
- hátún n (“high place”)
- hávaði m (“noise, tumult”)
- hávetri n (“midwinter”)
- hávetr m (“midwinter”)
Descendants
- Icelandic: hár
- Faroese: háur
- Norn: hjog, høg
- → Scots: hoe
- Norwegian Nynorsk: håg (< pl. hávir); (dialectal) hå
- Westrobothnian: haug
- Old Swedish: hø̄gher
- Swedish: hög
- → Middle Norwegian: høg (from ca. 1400)
- Norwegian Nynorsk: høg
- → Norwegian Bokmål: høg
- Norwegian Nynorsk: høg
- Danish: høj
- Norwegian Bokmål: høy
- → Faroese: høgur
- Old Gutnish: haur
- Gutnish: haugar, haug, hau
Etymology 2
From Proto-Germanic *hērą, from Proto-Indo-European *keres- (“rough hair, bristle”). Compare Old Saxon and Old High German hār, Old English her, hǣr.
Noun
hár n
- hair
Declension
neuter | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hár | hárit | hár | hárin |
accusative | hár | hárit | hár | hárin |
dative | hári | hárinu | hárum | hárunum |
genitive | hárs | hársins | hára | háranna |
Descendants
- Icelandic: hár
- Faroese: hár
- Norwegian Nynorsk: hår
- Norwegian Bokmål: hår
- Elfdalian: år
- Old Swedish: hār
- Swedish: hår
- Danish: hår
- Gutnish: har, hår
Etymology 3
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Noun
hár m (genitive hás, plural háir)
- thole
- Synonyms: þollr, keipr
Declension
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hár | hárinn | háir | háirnir |
accusative | há | háinn | hái | háina |
dative | há | hánum | hám | hánum |
genitive | hás | hásins | há | hánna |
Descendants
- Norwegian Nynorsk: hå
Etymology 4
Probably from a derivative of Proto-Germanic *hawwaną (“to hew, cut”), related to Frankish *hauwan.
Noun
hár m
- spiny dogfish
- First Grammatical Treatise, 84 22:
- Har vex á kykvendum, en hȧr er fiskr.
- Hair grows on living things, but har is a fish.
- Har vex á kykvendum, en hȧr er fiskr.
Usage notes
The First Grammarian says that this word had a long nasalized vowel, marked with an overdot, and contrasts it with hár (“hair”), which does not.
Declension
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hár | hárinn | hár | hárnir |
accusative | há | háinn | há | hána |
dative | há, hái | hánum, háinum | hám | hánum |
genitive | hás | hásins | há | hánna |
Descendants
- Icelandic: hár
- Faroese: háur, hávur
- Norn: hå
- Norwegian Nynorsk: hå
- Norwegian Bokmål: hå
Etymology 5
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
hár
- strong feminine nominative singular of hárr
- strong neuter nominative/accusative plural of hárr
Etymology 6
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
hár f
- indefinite genitive singular of há
- indefinite nominative/accusative plural of há
References
- hár in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.
Anagrams
- hrá