algebraik
Polish
Etymology
From algebra + -ik. First attested in 1836.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /al.ɡɛbˈra.ik/
- Rhymes: -aik
- Syllabification: al‧geb‧ra‧ik
Noun
algebraik m pers
- algebraist
Declension
Declension of algebraik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | algebraik | algebraicy |
| genitive | algebraika | algebraików |
| dative | algebraikowi | algebraikom |
| accusative | algebraika | algebraików |
| instrumental | algebraikiem | algebraikami |
| locative | algebraiku | algebraikach |
| vocative | algebraiku | algebraicy |
Related terms
adjective
- algebraiczny
adverb
- algebraicznie
noun
- algebra
References
- Encyklopedya powszechna : zbiór wiadomości najpotrzebniejszych dla wszystkich stanów. T. 1., 1836, page 483
- algebraik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- algebraik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- algebraik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “algebraik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 24