hvirfla
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *hwirbilōną. Equivalent to hvirfill + -la.
Verb
hvirfla
- to whirl, spread
Conjugation
Conjugation of hvirfla — active (weak class 2)
infinitive | hvirfla | |
---|---|---|
present participle | hvirflandi | |
past participle | hvirflaðr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflar | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirflar | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflum | hvirfluðum |
2nd-person plural | hvirflið | hvirfluðuð |
3rd-person plural | hvirfla | hvirfluðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflir | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirfli | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflim | hvirflaðim |
2nd-person plural | hvirflið | hvirflaðið |
3rd-person plural | hvirfli | hvirflaði |
imperative | present | |
2nd-person singular | hvirfla | |
1st-person plural | hvirflum | |
2nd-person plural | hvirflið |
Descendants
- Norwegian Nynorsk: kvervle
- Norwegian Bokmål: virvle
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Noun
hvirfla
- inflection of hvirfill:
- indefinite accusative plural
- indefinite genitive plural
References
- hvirfla in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press