huikea

huikea

Finnish

Etymology

From Proto-Finnic *huikeda. Related to Ingrian huikia, Karelian huikie (“shameful”) and Veps huiged (“indecent, shameful”).

Adjective

huikea (comparative huikeampi, superlative huikein)

1. very large; immense, enormous, huge, whopping, incomparable
2. tremendous, breathtaking, amazing, staggering, unbelievable

Declension

Inflection of huikea (Kotus type 15/korkea, no gradation)
nominative		huikea	huikeat
genitive		huikean	huikeiden huikeitten
partitive		huikeaa huikeata	huikeita
illative		huikeaan	huikeisiin huikeihin
		singular	plural
nominative		huikea	huikeat
accusative	nom.	huikea	huikeat
	gen.	huikean
genitive		huikean	huikeiden huikeitten huikeainrare
partitive		huikeaa huikeata	huikeita
inessive		huikeassa	huikeissa
elative		huikeasta	huikeista
illative		huikeaan	huikeisiin huikeihin
adessive		huikealla	huikeilla
ablative		huikealta	huikeilta
allative		huikealle	huikeille
essive		huikeana	huikeina
translative		huikeaksi	huikeiksi
instructive		—	huikein
abessive		huikeatta	huikeitta
comitative		—	huikeine

Anagrams

• kiehua