huczeć

Polish

From huk +‎ -eć.

huczeć impf (perfective zahuczeć)

(intransitive) to make a low, resonant sound
(intransitive, of one's head) to pound (to hurt very badly)
Ale huczy mi w głowie dzisiaj... ― My head is absolutely pounding today...

Conjugation of huczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		huczeć
present tense	1^st	huczę			huczymy
	2^nd	huczysz			huczycie
	3^rd	huczy			huczą
	impersonal	huczy się
past tense	1^st	huczałem	huczałam		huczeliśmy	huczałyśmy
	2^nd	huczałeś	huczałaś		huczeliście	huczałyście
	3^rd	huczał	huczała	huczało	huczeli	huczały
	impersonal	huczano
future tense	1^st	będę huczał, będę huczeć	będę huczała, będę huczeć		będziemy huczeli, będziemy huczeć	będziemy huczały, będziemy huczeć
	2^nd	będziesz huczał, będziesz huczeć	będziesz huczała, będziesz huczeć		będziecie huczeli, będziecie huczeć	będziecie huczały, będziecie huczeć
	3^rd	będzie huczał, będzie huczeć	będzie huczała, będzie huczeć	będzie huczało, będzie huczeć	będą huczeli, będą huczeć	będą huczały, będą huczeć
	impersonal	będzie huczeć się
conditional	1^st	huczałbym	huczałabym		huczelibyśmy	huczałybyśmy
	2^nd	huczałbyś	huczałabyś		huczelibyście	huczałybyście
	3^rd	huczałby	huczałaby	huczałoby	huczeliby	huczałyby
	impersonal	huczano by
imperative	1^st	niech huczę			huczmy
	2^nd	hucz			huczcie
	3^rd	niech huczy			niech huczą
active adjectival participle		huczący	hucząca	huczące	huczący	huczące
contemporary adverbial participle		hucząc
verbal noun		huczenie