hrǿra
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hrōzijaną, whence also Old English hrēran, Old Saxon hrōrian, Old High German hruorian, hruoren (German rühren).
Verb
hrǿra (singular past indicative hrǿrði, plural past indicative hrǿrðu, past participle hrǿrðr)
- to stir, move
Descendants
- Icelandic: hræra
- Faroese: røra
- Norwegian Nynorsk: røra
- Westrobothnian: rǿr’
- Old Swedish: rø̄ra
- Swedish: röra
- Old Danish: røræ
- Danish: røre
References
Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.