hrœra
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hrōzijaną, whence also Old English hrēran, Old Saxon hrōrian, Old High German hruorian, hruoren (German rühren).
Verb
hrœra (singular past indicative hrœrði, plural past indicative hrœrðu, past participle hrœrðr)
- to stir, move
Descendants
- Danish: røre
- Faroese: røra
- Icelandic: hræra
- Norwegian (nynorsk): røra
- Swedish: röra
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.