hrjóta
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥jouːta/
- Rhymes: -ouːta
Etymology 1
From Old Norse hrjóta, related to Old English hrūtan (“snore”), Old High German rūzzan (“snore”). Perhaps related to Ancient Greek κόρυζα (kóruza).
Verb
hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)
- to snore
Conjugation
hrjóta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hrjóta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hrotið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hrjótandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hrýt | við hrjótum | present (nútíð) | ég hrjóti | við hrjótum |
| þú hrýtur | þið hrjótið | þú hrjótir | þið hrjótið | ||
| hann, hún, það hrýtur | þeir, þær, þau hrjóta | hann, hún, það hrjóti | þeir, þær, þau hrjóti | ||
| past (þátíð) | ég hraut | við hrutum | past (þátíð) | ég hryti | við hrytum |
| þú hraust | þið hrutuð | þú hrytir | þið hrytuð | ||
| hann, hún, það hraut | þeir, þær, þau hrutu | hann, hún, það hryti | þeir, þær, þau hrytu | ||
| imperative (boðháttur) | hrjót (þú) | hrjótið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrjóttu | hrjótiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Related terms
- hrot
- hrota
- hrytur
Etymology 2
From Old Norse hrjóta, from Proto-Germanic *hreutaną, perhaps related to Middle Low German rūzen. Probably from Proto-Indo-European *kreu-, as hrjóða, hrjósa and hrynja.
Verb
hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)
- to fly, be hurled (in a passive sense, as e.g. of objects flying around)
Conjugation
hrjóta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hrjóta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hrotið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hrjótandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hrýt | við hrjótum | present (nútíð) | ég hrjóti | við hrjótum |
| þú hrýtur | þið hrjótið | þú hrjótir | þið hrjótið | ||
| hann, hún, það hrýtur | þeir, þær, þau hrjóta | hann, hún, það hrjóti | þeir, þær, þau hrjóti | ||
| past (þátíð) | ég hraut | við hrutum | past (þátíð) | ég hryti | við hrytum |
| þú hraust | þið hrutuð | þú hrytir | þið hrytuð | ||
| hann, hún, það hraut | þeir, þær, þau hrutu | hann, hún, það hryti | þeir, þær, þau hrytu | ||
| imperative (boðháttur) | hrjót (þú) | hrjótið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrjóttu | hrjótiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hrotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hrotinn | hrotin | hrotið | hrotnir | hrotnar | hrotin | |
| accusative (þolfall) | hrotinn | hrotna | hrotið | hrotna | hrotnar | hrotin | |
| dative (þágufall) | hrotnum | hrotinni | hrotnu | hrotnum | hrotnum | hrotnum | |
| genitive (eignarfall) | hrotins | hrotinnar | hrotins | hrotinna | hrotinna | hrotinna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hrotni | hrotna | hrotna | hrotnu | hrotnu | hrotnu | |
| accusative (þolfall) | hrotna | hrotnu | hrotna | hrotnu | hrotnu | hrotnu | |
| dative (þágufall) | hrotna | hrotnu | hrotna | hrotnu | hrotnu | hrotnu | |
| genitive (eignarfall) | hrotna | hrotnu | hrotna | hrotnu | hrotnu | hrotnu | |
Related terms
- hreyta
- hrot
- hrotna
- hrytja
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hreutaną.
Verb
hrjóta (singular past indicative hraut, plural past indicative hrutu, past participle hrotinn)
- to fall, fly, be flung
- hraut upp hurðin
- the door was flung open
- eldr hraut ór hlunnunum
- fire sprang from the rollers
- hrjóta spœnirnir upp í móti honum
- the chips flew up into his face
- to snore
- hann svaf ok hraut sterkliga
- (please add an English translation of this usage example)
Conjugation
Conjugation of hrjóta — active (strong class 2)
| infinitive | hrjóta | |
|---|---|---|
| present participle | hrjótandi | |
| past participle | hrotinn | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hrýt | hraut |
| 2nd-person singular | hrýtr | hrauzt |
| 3rd-person singular | hrýtr | hraut |
| 1st-person plural | hrjótum | hrutum |
| 2nd-person plural | hrjótið | hrutuð |
| 3rd-person plural | hrjóta | hrutu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hrjóta | hryta |
| 2nd-person singular | hrjótir | hrytir |
| 3rd-person singular | hrjóti | hryti |
| 1st-person plural | hrjótim | hrytim |
| 2nd-person plural | hrjótið | hrytið |
| 3rd-person plural | hrjóti | hryti |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | hrjót | |
| 1st-person plural | hrjótum | |
| 2nd-person plural | hrjótið | |
Conjugation of hrjóta — mediopassive (strong class 2)
| infinitive | hrjótask | |
|---|---|---|
| present participle | hrjótandisk | |
| past participle | hrotizk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hrjótumk | hrutumk |
| 2nd-person singular | hrýzk | hrauzk |
| 3rd-person singular | hrýzk | hrauzk |
| 1st-person plural | hrjótumsk | hrutumsk |
| 2nd-person plural | hrjótizk | hrutuzk |
| 3rd-person plural | hrjótask | hrutusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hrjótumk | hrytumk |
| 2nd-person singular | hrjótisk | hrytisk |
| 3rd-person singular | hrjótisk | hrytisk |
| 1st-person plural | hrjótimsk | hrytimsk |
| 2nd-person plural | hrjótizk | hrytizk |
| 3rd-person plural | hrjótisk | hrytisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | hrýzk | |
| 1st-person plural | hrjótumsk | |
| 2nd-person plural | hrjótizk | |
References
- hrjóta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.