hringja
Icelandic
Etymology
From Old Norse hringja, from Proto-Germanic *hringijaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥iɲca/
- Rhymes: -iɲca
Verb
hringja (weak verb, third-person singular past indicative hringdi, supine hringt)
- (with dative) to phone, to call almost always used with í (then followed by accusative)
- Ég hringi í þig þegar ég er búinn með matinn.
- I'll call you when I've finished eating.
- (with dative) to ring (a doorbell)
- Ætlar þú að hringja (dyra)bjöllunni.
- Shall you ring the (door)bell?
Conjugation
hringja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hringja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hringt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hringjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hringi | við hringjum | present (nútíð) | ég hringi | við hringjum |
| þú hringir | þið hringið | þú hringir | þið hringið | ||
| hann, hún, það hringir | þeir, þær, þau hringja | hann, hún, það hringi | þeir, þær, þau hringi | ||
| past (þátíð) | ég hringdi | við hringdum | past (þátíð) | ég hringdi | við hringdum |
| þú hringdir | þið hringduð | þú hringdir | þið hringduð | ||
| hann, hún, það hringdi | þeir, þær, þau hringdu | hann, hún, það hringdi | þeir, þær, þau hringdu | ||
| imperative (boðháttur) | hring (þú) | hringið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hringdu | hringiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hringjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að hringjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | hringst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | hringjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég hringist | við hringjumst | present (nútíð) | ég hringist | við hringjumst |
| þú hringist | þið hringist | þú hringist | þið hringist | ||
| hann, hún, það hringist | þeir, þær, þau hringjast | hann, hún, það hringist | þeir, þær, þau hringist | ||
| past (þátíð) | ég hringdist | við hringdumst | past (þátíð) | ég hringdist | við hringdumst |
| þú hringdist | þið hringdust | þú hringdist | þið hringdust | ||
| hann, hún, það hringdist | þeir, þær, þau hringdust | hann, hún, það hringdist | þeir, þær, þau hringdust | ||
| imperative (boðháttur) | hringst (þú) | hringist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hringstu | hringisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hringdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hringdur | hringd | hringt | hringdir | hringdar | hringd | |
| accusative (þolfall) | hringdan | hringda | hringt | hringda | hringdar | hringd | |
| dative (þágufall) | hringdum | hringdri | hringdu | hringdum | hringdum | hringdum | |
| genitive (eignarfall) | hringds | hringdrar | hringds | hringdra | hringdra | hringdra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | hringdi | hringda | hringda | hringdu | hringdu | hringdu | |
| accusative (þolfall) | hringda | hringdu | hringda | hringdu | hringdu | hringdu | |
| dative (þágufall) | hringda | hringdu | hringda | hringdu | hringdu | hringdu | |
| genitive (eignarfall) | hringda | hringdu | hringda | hringdu | hringdu | hringdu | |
Synonyms
- (to phone): hringja í
- (ring): dingla
Noun
hringja f (genitive singular hringju, nominative plural hringjur)
- (dated) buckle
- Synonyms: sylgja, spenna
Declension
declension of hringja
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hringja | hringjan | hringjur | hringjurnar |
| accusative | hringju | hringjuna | hringjur | hringjurnar |
| dative | hringju | hringjunni | hringjum | hringjunum |
| genitive | hringju | hringjunnar | hringja/hringna | hringjanna/hringnanna |