hortualis
Latin
Etymology
From hortus (“garden”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /hor.tuˈaː.lis/, [hɔɾt̪uˈäːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /or.tuˈa.lis/, [ɔrt̪uˈɑːlis]
Adjective
hortuālis (neuter hortuāle); third-declension two-termination adjective
- of or belonging to a garden
- Synonym: hortēnsis
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | hortuālis | hortuāle | hortuālēs | hortuālia | |
Genitive | hortuālis | hortuālium | |||
Dative | hortuālī | hortuālibus | |||
Accusative | hortuālem | hortuāle | hortuālēs hortuālīs | hortuālia | |
Ablative | hortuālī | hortuālibus | |||
Vocative | hortuālis | hortuāle | hortuālēs | hortuālia |
References
- hortualis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- hortualis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette