hooggeplaatst
Dutch
Etymology
Univerbation of hoog + geplaatst.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɦoː.xəˈplaːtst/
- Hyphenation: hoog‧ge‧plaatst
Adjective
hooggeplaatst (comparative hogergeplaatst, superlative hoogstgeplaatst)
- high-ranking
Inflection
| Inflection of hooggeplaatst | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | hooggeplaatst | |||
| inflected | hooggeplaatste | |||
| comparative | hogergeplaatst | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | hooggeplaatst | hogergeplaatst | het hoogstgeplaatst het hoogstgeplaatste | |
| indefinite | m./f. sing. | hooggeplaatste | hogergeplaatste | hoogstgeplaatste |
| n. sing. | hooggeplaatst | hogergeplaatst | hoogstgeplaatste | |
| plural | hooggeplaatste | hogergeplaatste | hoogstgeplaatste | |
| definite | hooggeplaatste | hogergeplaatste | hoogstgeplaatste | |
| partitive | hooggeplaatsts | hogergeplaatsts | — | |